BANANA Nah Nah!

Η μπανάνα είναι ένα από τα αγαπημένα μου φρούτα. Περιέχει βιταμίνες A, B, C, D και είναι φυτό γηγενές της τροπικής ζώνης , που πρωτοσυναντάται  πιθανώς στην Παπούα Νέα Γουινέα. Ορισμένες όμως πρόσφατες ανακαλύψεις φυτολίθων μπανάνας στο Καμερούν, που χρονολογούνται στην πρώτη χιλιετία π.Χ. , πυροδότησαν μια διεθνή συζήτηση για την αρχαιότητα καλλιέργειας της μπανάνας στην Αφρική. Υφίσταται ακόμη γλωσσολογική μαρτυρία ότι οι μπανάνες ήταν ήδη γνωστές στη Μαδαγασκάρη περίπου εκείνη την εποχή. Η πιο πρώιμη μαρτυρία καλλιέργειας μπανάνας πριν από αυτές τις πρόσφατες ανακαλύψεις θεωρείτο ο ύστερος 6ος αιώνας. Αυτή η μαρτυρία υπονοεί ότι οι μπανάνες καλλιεργούνταν στην Αφρική πριν φθάσουν πολυνήσιοι έποικοι στη Μαδαγασκάρη και υποδεικνύει επίσης επαφή και εμπόριο μεταξύ Πολυνήσιων και Αφρικανών τουλάχιστον 3.000 χρόνια πριν. Άλλες ποικιλίες μπανάνας εισήχθησαν στην ανατολική ακτή της Αφρικής από Άραβες. 

Υπάρχουν πολλά είδη ποικιλιών μπανάνας, πολλά από τα οποία θα εξέπλητταν τους δυτικοευρωπαίους καταναλωτές. Άλλες ποικιλίες περιλαμβάνουν τις κόκκινες Κουβανέζικες (ή Κολοράντο) οι οποίες προέρχονται από τον Ισημερινό και έχουν καφετί-κόκκινο δέρμα, Λακτάταν από τις Φιλιππίνες οι οποίες είναι πολύ αρωματικές, και Μανζάνο και Μπούρο που έχουν ελαφριές γεύσεις μήλου και λεμονιού, αντίστοιχα. Φυτευτές μπανάνες (Musa balbisiana), οι πρόγονοι της κοινής  μπανάνας πωλούνται σε αγορές στην Ινδονησία. Οι μπανανιές που φυτρώνουν στην Ελλάδα, κυρίως στη Μεσσηνία και την Κρήτη παράγουν ιδιαίτερα εύγεστες και αρωματικές μπανάνες, οι οποίες όμως είναι πολύ μικρές σε σχέση με αυτές που παράγονται σε θερμότερες χώρες.

Καταναλώνεται συνήθως ωμή, αλλά και τηγανιτή, ψητή και αποξηραμένη. Για τη διατήρησή της μπορεί μετά την ξήρανση να τριφτεί σε αλεύρι. Τα φύλλα του φυτού είναι μεγάλα, εύκαμπτα και αδιάβροχα. Χρησιμοποιούνται με πολλούς τρόπους, σαν ομπρέλες, για το τύλιγμα της τροφής με σκοπό το μαγείρεμα ή την αποθήκευση αλλά και για την κατασκευή επίπλων. Στην Ινδία ο χυμός που βγαίνει από τον κορμό χρησιμοποιείται ως οικιακό φάρμακο για τη θεραπεία του ίκτερου, ενίοτε με την προσθήκη μελιού. 

Πηγή